sumie zero
Encyklopedia PWN
orbita
astr. przestrzenny tor ciała niebieskiego (np. planety lub komety w ruchu wokół Słońca, gwiazdy wokół centrum Galaktyki).
[łac., ‘koleina’, ‘droga’],
mat. trójkątna tablica liczb, w której reguła tworzenia kolejnych wierszy jest następująca: każdy wiersz zaczyna się i kończy jedynką, natomiast każdy z pozostałych wyrazów jest sumą 2 kolejnych wyrazów wiersza poprzedniego — umieszcza się go poniżej przerwy między tymi wyrazami;
prawdopodobieństwa rachunek, teoria prawdopodobieństwa, probabilistyka,
dział matematyki poświęcony wykrywaniu i badaniu prawidłowości w modelach opisujących zjawiska losowe (przypadkowe).
mat. przedstawienie danej funkcji f — o wartościach rzeczywistych bądź zespolonych, lub ogólniej, o wartościach z przestrzeni wektorowej unormowanej (przestrzeń unormowana), np. n-wymiarowej przestrzeni kartezjańskiej, przestrzeni Banacha, przestrzeni Hilberta — w postaci sumy szeregu funkcyjnego (szereg): f(x) = 
, gdzie an są współczynnikami, fn zaś funkcjami, na ogół prostszej natury niż sama funkcja f;
, gdzie an są współczynnikami, fn zaś funkcjami, na ogół prostszej natury niż sama funkcja f;
widmo sygnału, widmo przebiegu wielkości,
rozkład wartości określonej wielkości fizycznej charakteryzującej sygnał w zależności od jego częstotliwości;
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
